Kodowanie

Rozpoczęliśmy z lekkim opóźnieniem i zamieszaniem. Dzieci były gotowe. Przygotowaliśmy kredki, rozłożyliśmy matę do jeżdżenia dla robota… ale jego samego nigdzie nie było. Okazało się, że ma go pani bibliotekarka i w dodatku potrzebne jest tajne hasło. Tylko skąd je wziąć?

Na parterze Biblioteki leżały dziwnie pocięte karteczki. Chłopcy pozbierali wszystkie i ułożyli z nich obrazek. Liście, żołędzie i wiewiórka skojarzyły im się z jesienią. I takie właśnie hasło podali, żeby uwolnić robota. Siedział w szufladzie!

Następnie zajęliśmy się rozwiązaniem labiryntów. Na kartkach papieru rysowaliśmy dla robota trasę przelotu z jego planety na Ziemię. Musieliśmy uważać, żeby omijać asteroidy. Kiedy już wszystkie plany lotu były wyrysowane, pokazaliśmy je po kolei Photonowi. Zaczęło się programowanie na tablecie.

Na macie rozłożyliśmy kasztany, które udawały kosmiczne skały. Ustawialiśmy też robota w miejscu, w którym był narysowany w labiryncie na kartce. Potem, za pomocą tabletu, rysowaliśmy jego trasę, dokładnie odliczając pola, żeby nie wjechał w kasztany… to znaczy asteroidy.

Wszyscy wpatrywaliśmy się w ruch robota, kiedy sunął przed siebie po wciśnięciu start. Niesamowite, jak precyzyjnie jest w stanie wykonać to, co mu dzieci zleciły. A chłopcy czuli ogromną dumę, że są w stanie stworzyć program samodzielnie.