Aktualności

W dniu 14 grudnia 2015 r. podczas warsztatów artystycznych w Koszycach w ramach programu "Edukacja kulturowa społeczności małopolskiej poprzez cykl warsztatów – Peacepainting w Polsce i w Norwegii" mieliśmy przyjemność porozmawiania z panem Marcinem Czają, asystentem w pracowni malarstwa i rysunku ASP w Krakowie. Zapis tej rozmowy prezentujemy poniżej.

Marcin Czaja - urodzony w 1983 r. w Częstochowie. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych  im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom na Wydziale Malarstwa w 2011 r.,  w pracowni prof. Jacka Waltosia. Obecnie asystent w pracowni malarstwa i rysunku pierwszego roku ASP w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz grafiką projektową. Mieszka i pracuje w Krakowie.

H.K. Co spowodowało, że zdecydował się Pan poświęcić swoje życie sztuce? Jaki był pierwszy impuls?

M.C. Chyba nie było takiego pierwszego impulsu. Od zawsze bardzo lubiłem rysować i to w naturalny sposób przywiodło mnie na Akademię Sztuk Pięknych.

H.K. Dlaczego Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie?

M.C. Byłem w budynku Akademii, gdy odbywała się semestralna ekspozycja prac studentów. W tamtej chwili postanowiłem, że będę się starał o przyjęcie na studia. Poza tym był też prozaiczny powód. Pochodzę z Częstochowy, a krakowska ASP jest jedną z najbliżej zlokalizowanych.

H.K. Panie Marcinie, może kilka słów o warsztacie? Proszę powiedzieć, jak to wszystko wygląda w praktyce. Od czego Pan zaczynał, jak to jest z procesem technologicznym?

M.C. Jak każdy artysta, zaczynałem od bardzo prostych środków wyrazu - kartki i ołówka. To naprawdę wystarczy, aby zacząć swoją przygodę ze sztuką. Czasami mam wrażenie, że przesadne rozbudowanie warsztatu, prowadzi do ograniczenia kreatywności. Im więcej możliwości - tym większe efekciarsto i odwrotnie: im mniej możliwości, tym bardziej precyzyjny jest język, jakim posługuje się artysta. W rysunku na przykład widać wszystkie silne i słabe strony artysty, czego nie można powiedzieć o instalacji wykonanej z przemysłowych prefabrykatów.

H.K. Czy gdy ma Pan np. słabszy dzień, że się Panu nic nie chce, powiedzmy z powodu złej pogody czy przeszkadza to Panu w tworzeniu? Czy może mobilizuje?

Chyba jak każdemu człowiekowi:). Jeśli czuję że coś mi nie idzie, to daję sobie z tym spokój i odkładam na inny czas albo całkowicie rezygnuję z kontynuowania przedsięwzięcia. Staram się jednak robić tak, aby wszystkie aktywności były związane z moją pracą, więc jeśli nie idzie mi malowanie, mogę poświęcić czas np. na przygotowywanie podłoży do malowania.

H.K. Skąd się biorą u Pana pomysły na prace artystyczne? Czy to wizje, sny?

M.C. Myślę że moje prace są bardziej zakorzenione w rzeczywistości. Czasami po prostu wpadam na jakiś pomysł, gdy widzę jakieś ciekawe zjawisko naturalne lub pracę innego artysty. Fascynuje mnie nauka, głównie matematyka i fizyka. Myślę, że z tych dwóch dyscyplin czerpię najwięcej inspiracji.

H.K. Czy ma Pan jakiś autorytet malarski? Kto jest Pana mistrzem?

M.C. Chyba nie mogę mówić o autorytecie jako jednostce. W moim przypadku jest to raczej coś, co moglibyśmy nazwać „Muzeum Wyobraźni”, czyli zbiór różnych dzieł i artystów, którzy w jakiś sposób na mnie oddziałują. „Muzeum” oczywiście zmienia się w czasie. Dochodzą nowe dzieła, a odchodzą stare. Kiedyś bardzo lubiłem obrazy Jacka Malczewskiego i chciałem wiedzieć o nim jak najwięcej. Teraz też go lubię i jest w moim „Muzeum”, ale już na nieco słabszej pozycji.

H.K. Jak Pan widzi swoją sztukę dalej, jaki jest Pana cel artystyczny?

Cel zmienia się za każdym razem jak dochodzę do poprzedniego. Sztuka jest niekończącą się przygodą - za każdym horyzontem jest następny.